حالمان بد نيست ، غم كم مى خوريم .
كم كه نه ، هر روز كم كم مى خوريم .
در ميان خلق ، سر در گم شديم .
عاقبت ، بازيچه ى مردم شديم .
آب مى خواهم ، سرابم مى دهند .
عشق مى ورزم ، عذابم مى دهند .
خنجرى ، بر قلب بيمارم زدند .
بى گناه بودم ، ولى دارم زدند .
بعد از اين ، با بى كسى خو مى كنم .
آنچه در دل داشتم ، رو مى كنم .
نيستم ! از مردم قبله پرست .
بت پرستم ، بت پرستم ، بت پرست .









همیشه از فاصله ها گله میکنیم،شاید یادمان رفته که درمشق های کودکی برای فهمیدن کلمات کمی هم فاصله لازم بود




شکسپیرمیگه:اگه یکی روخیلی دوست داری آزادش بزار;اگه مال توباشه برمیگرده اگه برنگشت ازاول هم مال تونبود.




.…ﭼﻪ ﺧﻮش ﺧﯿﺎل ﺑﻮدم

.……ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم در ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻣﺤﮑﻮﻣﻢ

!!ﺑﻪ ﺣﺒﺲ اﺑﺪ

..…ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎرﻩ ﺟﺎ ﺧﻮردم

.…وﻗﺘﯽ زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎرﻩ ﺑﺮ ﺳﺮم ﻓﺮﯾﺎد زد

…ﻫﯽ……

.…ﺗﻮ

.…!آزادی

!!!..…و ﺻﺪای ﮔﺎم ﻫﺎی ﻏﺮﯾﺒﻪ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻠﻮل ﻣﻦ ﻣﯽ آﻣﺪ




ﻣﺮغ ﻋﺸﻖ ... ﻓﺨﺮ ﻓﺮوﺷﯽ ﻣﮑﻦ ﻣﻌﺸﻮق ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻗﻔﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻓﺎدار ! ... ﻣﺎﻧﺪﻩ




روزی می شود که برگ برنده ات دل می شود

اما تو دیگر حاکم نیستی . . .





شاید قشنگ ترین دیالوگ دنیا آنجاست

که پدر ژپتو به پینوکیو گفت:

پینوکیو...چوبی بمان، آدم هاسنگی اند، دنیایشان قشنگ نیست...






زخمي ام کردي
مي بخشمت
يادم نبود کاکتوس را نوازش نمي کنند...